Burbuilarik ez, mila esker (1999-06-19)

Coca-Cola biziaren irribarrea omen marketinaren esanetan. Tripako negar bihurtu berri zaigu Belgikan, ostera. Zuhaitz eroriari orok egur, jakina. Dioxinaren dantzalekutik desinfektagarrien dantzalekura aldatu zaigu elikagai-pozoitzearen mamua. Aurreko asteko galdera berdinak jaulki ditzaket gaur ere lerro hauen bidez. Horrelakorik ez dut eginen. Batetik, ez dut irakurlea nekatu gura eta, bestetik, 'biziaren irribarrearen' kasuak bestelako balio erantsia duelako.
Hasiera-hasieratik aitortuko dizuet. Poztu egin naiz Coca-Cola eta enparauak surpermerkatuetako apaletatik kendu dituztenean. Apalategi hutsak kolazko freskagarriz betetakoak baino ederragoak iruditu zaizkit. Pena eman didate, noski, komuneko eserlekutik ospitalera zuzenean eraman dituzten gaixoak. Hala ere, denok buruan daukagun deabrutxo gorri txiki horrek 'merezi ditek' esaten zidan 'horrelako litxarkeriak edateagatik'.
Egia esan, ez naiz neroni inoiz freskagarri burbuiladunen oso zalea. Txikitako lezioen ondorioz, akaso; horrelakoak eskatutakoan gurasoen 'egarriz bahago, ura edantzak' erantzuna memorian txertatuta baitaukat. Gure gurasoek edariaren balio dietetikoari baino, poltsikoaren urratuari begiratzen zioten, hain segur, erantzuna emateko unean. Hala ere, arrazoirik ez zitzaien falta. Zer eransten diote fruta-erauzkin apurrek, koloratzaileek, azukreak eta gas karbonikoak gure dietari? Sabela puztea eta alferrikako kaloriak eranstea.
Gure seme-alaben zoramena dira, bestetik. Belanauldien arteko kontraesana! Eta gurasoontzat tentaldia: ukatu zitzaiguna gure ondorengoei ematea. Ez dugu asmatzen erraza. Atrebentzia handiegia bada ere, aholku bat emango dizuet: gure gurasoek egindakoari erreparatu eta iturria ireki, baso bat ur freskoz bete eta eztarria bustitzeko zerbait eskatzen duenari luzatu. Burbuilak, geureak bezala, festetan bakarrik.